Hollands Dagboek 7
Hallo iedereen,
Hier ben ik dan al weer met mijn allerlaatste dagboek! Aankomende vrijdag (24 augustus) komen mijn zus en zusje me halen. Met hun ga ik nog een klein reisje maken door Spanje en dan keer ik weer terug naar Nederland. En het voelt eigenlijk alsof ik te vroeg weg ga want het project is nog helemaal niet afgelopen. Maar ik kom Jorge en Dorien nog wel een keer opzoeken als het project helemaal af is en als ze me nog niet zat zijn natuurlijk.
Misschien kunnen jullie mijn eerste dagboek nog herinneren van maart. Toen kwam ik hier net aan. Besefte op dat moment dat Aldea -toen ook nog bedekt met 1,5 meter sneeuw- echt heel erg klein is, had nog geen flauw idee wat Imágenes y Palabras was en al helemaal niet wat het hier in Aldea deed.
Nu het zomer is, is het een stuk drukker in Aldea. Afgelopen maand hadden we wat extra vrijwilligers en hebben we ook verschillende bezoekjes gehad van vrienden en familie van vrijwilligers. Op het hoogte punt waren we met 9 mensen in ons huis. Voor ons is dat natuurlijk nog extra druk omdat we niet meer zoveel gewend zijn 🙂
Op dit moment hebben we de openlucht expositie ‘Al Aire Libre’ in ons dorp en de vogelverschrikker wedstrijd -of eigenlijk de vogellokker wedstrijd- is in volle gang. Zo krijgen we elke dag ook nog bezoek van mensen die vogellokkers komen brengen, bekijken of die voor de expositie komen. Ik zie het als een overgangsfase van het rustige Aldea naar het drukke Aldea naar Nederland. Kan ik mijn sociale vaardigheden weer een beetje bijschaven.
Het was in ieder geval een heel bijzonder half jaar en heb me prima gered in de stilte van de bergen. Af en toe een fietstochtje, een berg beklimmen, beetje gitaar spelen, muziek luisteren, altijd genoeg werk en absoluut de beste huisgenoten die je je kunt wensen.
Deze week mijn eigen vogellokker nog een beetje afmaken, de mooiste plekjes nog een keer bezoeken, mijn stage verslag afronden, me stiekem verheugen op de komst van mijn zussen, werk afronden en tegelijkertijd ook overdragen aan de volgende vrijwilligster, Barbora Novotna uit Slowakije. Zij is hier sinds een paar weken en zal mijn werk overnemen en zo ook het ‘Hollands Dagboek’ die bij deze omgetoverd wordt tot ‘ English Diary’
Ik wil jullie toch nog even bedanken voor het lezen van mijn dagboeken en heel veel plezier met het lezen van de dagboeken van Barbora aan wie ik nu het woord geef.
Adios Amigos en tot de volgende keer maar weer.
Willeke
English Diary 7.1
Hello everybody,
I am a new member in the La Aldea crew. Don’t know maybe Willeke already introduced me – hard to know for me because I can’t speak Dutch.
I am from Slovakia. I came more or less two weeks ago. Hard to explain what a feeling I had when I came, I think till now I feel a little bit confused or better curiouse. I came here without a big idea how it can look like, the place is so surprising that nobody can be prepared for that. I think from the first time I liked this place, it´s really beautiful here. It just depend on everybody how much each other can “like” it, I mean how long time you can enjoy this beauty ☺ . Neither me, I don’t know how long I will…. For me it’s still exciting here.
First impresion, of course you are able just to judge about what you like and what you don’t like, (I have an artist school and in this kind of places they basically teach you how to think “more” about art – some kind bigger level of looking or thinking about art, yes… I am not a real fan of this profesional education ☺ ) but it’s very banal . Exciting for me is how many different people are able to join this program, competitions etc. etc. How many of them are enjoying to do “the art” .
The emotion I felt later, was a big potencial and “the brave hearts burning for their ideas”…..this is something that I feel ‘till now. All people here are really ambicious in their work and I see them as big personalities. Even if we are sometimes weak in some kind of professional work – especially in building technics, especially me ☺, but everybody has his own place and is seriously developing him/herself.
I don’t see them as people who came here, to spend year in Spain and be somehow usefull for anybody. Yes, respect!…they make me do something ☺….??
People are still the same (you already know them) but there is always less and less of them, something that it’s quite shaking my world because I came here in the most crowded time and I’m now used to it. But it can’t mean that “the rest is not the best”…???? ..hmm.. : ). Don’t know sometimes I am trying to think how it will be when we finish only with two persons (me and David will be the last ones to leave) but it’s impossible to imagine – then I am starting to be very ironic and it’s useless. But really feel pity there won’t be the rest with, who Jorge and Dorien will be talking about secret impresions from us ☺.
Bueno, this is something from me for the first time.
…. anyway… work is hard, meal is really nice just the weather is bad.
See you next time
Barbora
Imágenes y Palabras 